Herkes gibi “annelik kutsaldır, ana gibi yar olmaz” yazıları yazmayı çok isterdim ta ki dün karşılaştığım, anne demeye en az 1000 şahit gereken kadını görene dek.
Çocuk yaklaşık 6 yaşlarında…
Bakımsız bir kız çocuğu…
Ayaklarında terlik yok…
Terlik annenin elinde zorla giydirmeye çalışıyor çocuğa…
Çocuk da inat bu ya giymiyor terliği,
Anne tartaklamaya başladı çocuğu,
Olay bir marketin kapısında gerçekleşiyor bende o marketin kapısından içeri giriyorum tam bu terlik giydirme seansı esnasında…
Kulağım annede ve gözüm çocuğu tartaklamasında içeri girdim. Bekledim…
Terliği giymemekte ısrarcı olan kız çocuğuna, anne ne dedi biliyor musunuz?
Annelik duygusunun bambaşka bir duygu olduğu ve anne olmadan hissedilemeyeceği söylenir hep.
Gördüğüm anne müsveddesi çocuğuna, ‘arabaların altında ezil inşallah, arabalar çiğnesin seni’ bedduasını yaptı.
Tutamadım kendimi ve ‘tövbe et’ diye bağırdım kadına…
Buradan sonrasını tahmin edersiniz ki kısa bir söz dalaşı…
Müsvedde anne, ‘sana ne beee’ diye bir de beni azarladı…
İnsanlıktan çıkmış, çocuğun tüm gün yaptığı yaramazlıklardan bunalMIŞMIŞ.
Kusura bakmayın ama ‘dayak cennetten çıkmadır’ düşüncesine kapılamadım…
Bu nasıl anne?
Ülkemizde şiddet gören kadın olduğu kadar şiddet gören çocuk da var…
Bir anne çocuğuna araba altında ezilme bedduasında bulunabiliyorsa size bize neler yapmaz, inanın ben düşünmeden edemedim.
***
Anneler evet kutsallar…
Çocuğunu eğiten, tartaklamayan, seven, arkadaş olan, abla olan, dost olan, kendini bir yana bırakıp çocuğuna kendini adayan, annelik duygusunu yavrusu ana rahmine düşer düşmez hisseden, çocuğunun canı acısa içi yanan, evladını bu vatana şehit veren, tüm annelerin Anneler Günü’nü kutluyor, nurlu ellerinden öpüyorum…
