Turgut Özal’ın Başbakan, Vehbi Dinçerler’in Milli Eğitim Bakanı olduğu 1980’ li yıllar.
Türkiye’ye, Japonya’dan bir eğitim heyeti gelir. Yurdumuzun bazı bölgelerinde incelemeler yaparlar.
Heyetin, hakkımızdaki tespiti ilginçtir.
“Sizin çocuklarınızda, Milli Şuur yok!”
Bizim heyet şaşkın ve üzgün sorarlar; Pekiyi, sizin gençlerinizde Milli Şuur var mıdır?
Japon Eğitimcilerin cevabı da ilginçtir. “Biz, gençlerimize ilkokula başlamadan, şok testler uygularız. Meselâ; uçak gibi hızlı giden, trenlerimize bindirir, bir tur yaptırırız. Çok katlı yollardan da geçen tren, onları şöyle bir sarsar. Minnacık çocuklarımız, teknolojinin bu baş döndürücü neticesini görüp, bir şok daha yaşarlar.
Bu şoktan sonra Hiroşima’ya götürürüz. Aynen koruduğumuz, bu bombalanmış bölge hakkında bilgilendiririz çocuklarımızı.
Değil insan veya hayvanın yaşaması, bitkinin bile yeşermediğini onlara gösteririz. Deriz ki;
Eğer sizler çalışmaz, sizden öncekileri geçmezseniz vatanınız, işte böyle düşmanlar tarafından bombalanır. Hiçbir canlı yaşayamayacak şekilde size bırakıp giderler.”
Bizim heyettekiler sorar; Peki, Türkiye için bir tespitiniz var mıdır, varsa nedir?
“Elbette var. Hem, bizimkinden çok daha önemli. Öncelikle,
Çanakkale Savaşlarının olduğu Bölge. Bu Bölge, çocuklarınızın şok olması için, yeter de artar bile.
Bir metrekareye 6.000 merminin düştüğü savaşta, Türkler her şeye rağmen galip geliyor, olmazı olur hale getiriyor. En son teknolojiye ve donanıma meydan okuyarak, inancın galip geldiğini isbat ediyor Türk Milleti.”
&&&&&
Saygıdeğer okurlarım! Bu yazıyı, 18 Mart Çanakkale Savaşlarının yıldönümü vesilesi ile yazmıştım, yayımı gecikti affola. Benim de ilave edeceğim birkaç satır var:
“300 metrekarelik bir tepe için, iki gece savaşıldı. Orada, hayatını kaybedenlerin sayısı bir metrekarede 50’dir. İstanbul Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nden gelen 130 son sınıf öğrencisi gönüllünün hepsi, o tepede şehit oldu. O yıl Tıbbiyeden mezun verilemedi…
Başta, Çanakkale şehitlerini ve Vatan uğrunda bu toprağa çoğu genç yaşta düşen tüm şehitlerimizi rahmet ve şükran duygularımla anıyorum. Ne mutlu Türküm diyene.
Çocuklarımızı bu şuurla yetiştirelim inşallah.