4- İlgisiz / Kayıtsız Ebeveyn Davranışı: Bu ebeveynlerin en belirgin özelliği çocuğun davranışları karşısında ilgisiz ve kayıtsız kalmalarıdır. Çocuğu umursamazlar. Onlar için çocuğun varlığı ile yokluğu belli değildir. Bu gruba giren ebeveynler genellikle hoşgörü ile boş vermeyi birbirine karıştırırlar. Çocuk ebeveyni rahatsız etmediği sürece sorun yoktur. Eğer bir sorun oluşursa bu genelde çocuğun ebeveyni rahatsız ettiği anlamına gelir. Ebeveyn – çocuk arasında iletişim kopukluğu vardır. Aile, çocuğa belirgin tepkiler vermez. Çocuğun hareketleri görmezden gelinerek dışlanır. Bu da çocuğu duygusal ve fiziksel olarak yalnızlığa iter. Bu davranış modelini sergileyen ebeveynlerin kişilik yapıları değişkenlik gösterir. Rahat, sessiz, vurdumduymaz, pasif oldukları gibi saldırgan da olabilirler. Bazı ebeveynler çocuğa karşı kayıtsız kalmanın doğru olduğuna inanır fakat yıllar sonra bu inanışlarından pişman olarak torunlarına gösterdikleri “aşırı” ilgi ve alaka ile durumu telafi etmeye çalışırlar. Onlardan sıklıkla “Oğlumla / kızımla yaşayamadım, bari bunları torunlarımla yaşayayım. ” cümlesini duymak mümkündür. Tabi hiçbir geç kalınmış ve başkalarına gösterilmiş “aşırı” ilgi ve sevgi çocuklarının geçmişinde açtıkları boşlukları doldurmaz.
İlgisiz / kayıtsız ebeveyn davranışı daha çok; aşırı yoğun çalışan ailelerde, ebeveyn olmak için hazır olmadan anne-baba olan ailelerde, sürekli kendi aralarında sorun yaşayan ailelerde (anne-baba kendi aralarında sorun yaşamaktan çocuğu fark edemez, onunla ilgilenemez hale gelir), çok çocuklu ailelerde görülür.
Çocuğun Kişiliği Üzerindeki Etkileri: Bu davranış modeli ile büyüyen çocuklar; ilgiye olan ihtiyaçları için kötü davranış sergileyebilirler (çünkü yukarıda yazdığım gibi ailesinin ilgisini sadece sorun çıkardığında çekebiliyordu. Bu da çocukta “uslu durduğumda benimle kimse ilgilenmez” kaydı oluşturur). Çocuğun ceza alması dahi kısa bir müddet için var olduğunu hissettirdiğinden, ona ödül gibi gelir. Bu davranış modeli ile büyüyen çocuklar ayrıca; agresif, saldırgan ve suça yönelik davranışlar gösterebilirler. Çocuk dikkat çekmek için etrafına zarar verebilir. Çünkü ebeveyni çocuğun olumlu değil de olumsuz davranışlarını pekiştirmiştir. İnsanlarla ilişki kuramaması sonucu sosyal gelişmesinde gecikme ve saldırganlık sergiler. Sözlü iletişim yetersizliğinden dolayı dil gelişiminde gecikme, konuşma bozuklukları ortaya çıkabilir. Özgüven sorunu yaşar. Hayattan ve kendisinden beklentisi olmaz. Çocuk büyüdükçe aile ile çatışmaları artar, ebeveyninden intikam alma yollarını aramaya başlar. Yaşı ilerledikçe aileden uzaklaşır. Ebeveyni ilgiye, bakıma muhtaç olduğu zamanlarda onların yanında olmaz. Çünkü kendisinin ilgiye, sevgiye ihtiyacı olduğu zamanlarda anne baba tarafından bu ilgi ve sevgi ondan esirgenmiştir.
Sevgi ve huzurla…