Babalarıyla ilişkisi sevgi temeline oturmayan erkek çocuklar, kendilerini reddedilmiş ve mutsuz hissetmekte, kimlik gelişimi ve okul başarısı gibi konularda büyük sıkıntılar yaşamaktadır.
Kız çocukları ise, babalarını gözleyerek ve onunla etkileşimde bulunarak, erkeklere karşı nasıl tepkide bulunacaklarını belirlemektedir.
Baba yoksunluğunun kızlar üzerindeki olumsuz etkisi ergenlik döneminde açık bir biçimde ortaya çıkmaktadır. Babasından ilgi ve sevgi gören çocukların arkadaşlarıyla ilişkilerinin daha iyi ve çevresiyle daha uyumlu oldukları tesbit edilmiştir. Babası baskıcı olan ve az ilgilenen çocuklarda utangaçlık, çekingenlik gibi kişilik özelliklerine daha sık rastlanmaktadır.
Babaları tarafından sevildiğini, kabullenildiğini ve korunduğunu hisseden çocuklar, kendileri hakkında daha pozitif düşüncelere sahip olmaktadır. Baba ilgisinden ve sevgisinden mahrum kalan çocuklar, kendilerini dışlanmış, yalnız hissetmekte ve kendileri hakkında negatif düşüncelere sahip olabilmektedirler.
Kendisini koruyan, güçlü ve bilgili bir babaya sahip olduğunu bilen çocuklar, sosyal hayatta daha rahat hareket etmektedir. Babası olmayan çocukların ise daha güvensiz ve mahzun oldukları görülmektedir.
Babaların hırçın davranması ve tehditlerde bulunması, çocukların kendilerini yetersiz ve değersiz hissetmelerine sebep olmaktadır. Bu tür tavırlar çocuğun benlik saygısını ve özgüven gelişimi olumsuz yönde etkiler.
Çocuklar, başlarında onları disipline alıştıran ve doğru yolu gösteren koruyucu bir otoriteye ihtiyaç isterler. Babanın çocuklar üzerindeki aşırı baskısı, onları kavgacı ve saldırgan yaptığı gibi, babaya ve çevreye karşı düşmanlık duyguları beslemelerine de sebep olabilmektedir.
Unutmayın! Kişiliğin sosyal yönünü temsil eden karakterin şekillenmesinde en etkili kişi, babadır.